والدین کلاس اولی ها بخوانند:

-  کودکی که برای اولین بار از خانه و خانواده جدا شده و مدتی را در محیط بیرون از خانه به سر می برد، در معرض آموزش دانش ها و مهارت های مختلف و نیز شیوه های برخورد با دیگران و رفتار جمعی است ، لذا باید ترتیبی اتخاذ کنیم که ارتباطات او، پدر و مادرش و نیز معلم ، مدرسه و محیط محل تحصیل و سکونت او از هر لحاظ با هم در تعامل باشد..
- اگر همراه کودک به مدرسه می آیید، بموقع حاضر شوید. فراموش نکنید زود رسیدن و انتظار کشیدن زیاد هم ، ممکن است باعث خستگی و تشویش کودک شود...

لطفا ادامه ی مطلب را دنبال کنید 

والدین کلاس اولی ها بخوانند:

-  کودکی که برای اولین بار از خانه و خانواده جدا شده و مدتی را در محیط بیرون از خانه به سر می برد، در معرض آموزش دانش ها و مهارت های مختلف و نیز شیوه های برخورد با دیگران و رفتار جمعی است ، لذا باید ترتیبی اتخاذ کنیم که ارتباطات او، پدر و مادرش و نیز معلم ، مدرسه و محیط محل تحصیل و سکونت او از هر لحاظ با هم در تعامل باشد..
- اگر همراه کودک به مدرسه می آیید، بموقع حاضر شوید. فراموش نکنید زود رسیدن و انتظار کشیدن زیاد هم ، ممکن است باعث خستگی و تشویش کودک شود..
- می توانید ضمن همراهی ، به او بیاموزید که وجود شما را به عنوان یک همراه موقت بپذیرد تا مراقبت شما موجب اتکای بیش از اندازه او به شما نشود..
- دقت کنید کودک غذایش را بموقع خورده و به اندازه کافی استراحت کرده باشد. اگر فرزندتان از هم اکنون که آغاز ورود به دبستان است با لزوم برنامه ریزی و رعایت نظم و انضباط آشنا شود، بدون شک در آینده از مشکلات ناشی از بی نظمی رنج نخواهد برد..
- کفش و لباس او باید خارج از منزل تمیز و مناسب بیرون باشد. بکوشید از لباسهای دارای آرم و نشانه و نیز عکسهای خارجی استفاده نکنید..
- از دادن پول برای خوراکی و چیزهای دیگر به کودک کلاس اولی خودداری  کنید  خوراکی مناسب و مورد نیاز او را قبلا تهیه کنید و در اختیارش قرار دهید..
- مطمئن شوید کودک شما لیوان ، دستمال و وسایل شخصی خود را به همراه دارد و یادآور شوید که وسایل فقط مخصوص استفاده خود اوست.برای کودک مشارکت و همکاری با دیگران ، نباید به معنای استفاده از وسایل شخصی فرد دیگر معنا دهد..
- اگر احساس می کنید که فرزند شما از رفتن به مدرسه بیم دارد، در راه با او صحبت کنید و به او اطمینان دهید که جای هیچ نگرانی  نیست. بازگو کردن خاطرات گذشته او را سرگرم و دلگرم خواهد کرد..
- این بیم کاذب، نتیجه جدا شدن کودک از محیط خانه و ورود او به محیطی است که هیچ گونه آگاهی در مورد آن ندارد و همچنین پیوستن به جمع دیگر دانش آموزان است..
- بنابراین اگر تفاوت های مدرسه و خانواده برای کودک تشریح شده و برتری های محیط دوم برایش بازگو شوند، به مرور از بیم کاذب کاسته می شود. او را تشویق کنید که مشکلات خود را با آموزگارش در میان بگذارد..
- به او اطمینان دهید آموزگارش مهربان است و او را حمایت خواهد کرد. برای کودک ، هیچ کس در محیط بیرون از خانه نمی تواند دلسوزتر و موثرتر از آموزگارش باشد. کودک باید دریابد که در محیط یا خانه دومش ، سرپرست دومی دارد و او معلم اوست..
- بکوشید تمامی مدتی را که در مدرسه هستید به توصیه اولیای دبستان عمل کنید. از درخواست غیرمنطقی بپرهیزید. تعارضات میان خانه و مدرسه ، اثرات سویی بر شخصیت دانش آموز می گذارد..
- به موقع دنبال فرزند خود بیایید و به حرفهای او در راه بازگشت به منزل با علاقه گوش بدهید. این نشانه احترام شما به او و پذیرفتن او به عنوان یک شخصیت از سوی شماست..
- نکته مهم دیگر این است که از درگیری و نزاع حتی به صورت لفظی و در حضور فرزندان پرهیز و از کم جلوه دادن اهمیت تحصیل و کسب دانش حتی در قالب طنز و شوخی جدا خودداری کنید، چرا که تکرار این رویه کم کم موجب دلسردی و عدم اطمینان دانش آموز به آینده تحصیلی اش خواهد شد..
- به برنامه ملاقاتی که آموزگاران یا مدیریت مدرسه برای شما تهیه کرده اند، توجه و از حضور بی موقع در مدرسه خودداری کنید..
- معاونان مدرسه ، نقش بسیار مهمی در ایجاد انضباط و علاقه مندی کودکان در محیط واحد آموزشی دارند. جایگاه با اهمیت معاونان را به فرزند خود گوشزد کنید و به او بگویید به توصیه های معاون مدرسه گوش فرا دهد

وظایف دانش آموزی رابااوتمرین کنید:

ساعت خواب را تنظیم کنید

آماده کردن کیف، پوشیدن روپوش ، بستن کفش و یاد گرفتن آدرس و شماره تلفن رابااوتمرین کنید. بهتراست همین حالا جای مشخصی مثلا نزدیک دربرای قرار دادن آنچه صبح ها باید با خود ببرد تعبیه کنید. به این ترتیب کم تر احتمال فراموش کردن لوازم ضروری وجود دارد

عادت غذایی را از همین حالا در او ایجاد کنید

از همین ابتدا فرزندتان را به خوردن خوراکی های سالم عادت دهید. دلیلی ندارد تمام خوراکی های رنگارنگ سوپر را در کیف فرزندتان بگذارید. به فرزندتان هم بیاموزید پاستیل، چیپس، پفک، اسنک و… هیچ سودی برای او ندارد. میوه های سفت که پوستشان راحت جدا می شود یا باید آنها را گاز زد (به جای آبمیوه پاکتی)، نان ، پنیر و گردو (گوجه را تکه نکنید زیرا آب زیادی دارد و تا زمانی که فرزندتان آن را بخورد خراب می شود)، مغز ها، پاکت شیر کوچک (به جای شیر کاکائو)، خرما، حلوا، کلوچه و… به او بدهید. مضرات هله هوله ها را به او بیاموزید تا اگر همکلاسی هایش خوراکی های اورا مسخره کردند بتواند جواب آنها را بدهد.

او را مستقل بار بیاورید

از زمانی که فرزندتان پا به مدرسه می گذارد موظف است مسائل زیادی را خودش به تنهایی مدیریت کند. شما می توانید با صحبت کردن او را برای این مسئله آماده کنید. به او مسئولیت بدهید. مثلا به او بگویید خودش برای تکالیفش برنامه بریزد، اینکه کی و چگونه تکالیف را انجام می دهد را به عهده خودش بگذارید. اگر فرزندتان کوچک است می توانید کارهایی به او یاد دهید که اعتماد به نفسش را بالا ببرد به طور مثال گره زدن کفش ها. اگر کودک شما بتواند نیازهای اساسی را بدون تکیه به بزرگسالان برآورده کند راحت تر به مدرسه می رود

همه چیز را خوب تشریح کنید

به او بگویید همه بچه ها به اندازه او می دانند و محیط مدرسه برای همه آنها مانند او خجالت آور و پراسترس است. اگر چند تا از بچه ها از قبل همدیگر را می شناسند، دلیلی ندارد احساس غربت کند. خودش به همکلاسی ها سلام کند، اسمشان را بپرسد، در مورد علایق مشترک و… بپرسد و بگوید. به او یاد بدهید که اگر یکی از همکلاسی ها او را انکار کرد، ناراحت نشود. محیط کلاس برای گوش سپردن به معلم و تعاملات هنگام یادگیری است. دوستی ها برای زنگ تفریح است که آن موقع هم اگر شاگرد خوب، زرنگ و پرتوانی باشد، همه دوست دارند بیایند با او دوست شوند. از مدرسه، مدیر، ناظم، معلم، هم شاگردی ها، درس ها، گچ، تخته، خاطرات خودتان، زنگ تفریح و… مفصل تعریف کنید. از آینده آنهایی که درس خوانده اند و موفق شده اند با آب و تاب تعریف کرده و اشتیاق رفتن بهمدرسه را درکوچولویتان شعله ورکنید

روزهای اول همراه او باشید

اولی ها همیشه علاوه بر هیجان با نگرانی و شاید ترس هم همراه باشند. این در مورد اولین روز ورود به مدرسه هم صادق است، بنابراین همراهی کردن کودک در روزهای اول بسیار اهمیت دارد. حتی اگر از سرویس مدرسه استفاده می کند، روزهای اول بهتر است خودتان فرزندتان را در رفتن و برگشتن از مدرسه همراهی کنید. برای این کار شاید مجبور باشید ساعت کاریتان را طوری تنظیم کنید که خودتان یا همسرتان حتما در خانه باشید. اما بعد از اینکه کودک عادت کرد، می توان از دیگر اعضای خانواده مانند پدربزرگ و مادربزرگ هم کمک گرفت.

یک خداحافظی شیرین ترتیب دهید

وقتی به مدرسه رسیدید مراسم خداحافظی را کوتاه و شیرین تمام کنید. ممکن است معلم به شما اجازه دهد کمی با فرزندتان بمانید اما از فعالیت های ادامه دار مثل کشیدن نقاشی جلوگیری کنید چون در این حالت ممکن است فرزندتان برای اینکه شما از کنارش نروید، مدام بگوید نقاشی هنوز تمام نشده است. او را در آغوش بگیرید و به او بگویید بعد از مدرسه منتظرش خواهید بود. چون چنین قولی داده اید حواستان باشد که سر ساعت آنجا باشید. بعضی از والدین با خواندن شعر و قصه از فرزندشان جدا می شوند. به هر حال هر پدر و مادری بهتر می داند کودکش چگونه آرام می گیرد.

برای گریه ها راه حل پیدا کنید

برخی بچه ها شرایط سخت تری برای رفتن به مدرسه دارند و ممکن است هفته ها برای رفتن به مدرسه گریه کنند و از شما خواهش کنند آنها را به مدرسه نبرید. بچه هایی هم هستند که با خوشحالی مدرسه را شروع می کنند اما بعد از ۳ هفته وقتی می خواهید از آنها جدا شوید شروع به گریه می کنند. بیشتر بچه ها اوقات خوبی را در مدرسه تجربه می کنند اما از تنها ماندن در مدرسه ناراحت می شوند. به نظر سنگدلی می آید که فرزند گریانتان را ترک کنید اما باید بدانید هر بچه گریانی بعد از چند دقیقه آرام می شود. صبوری و دلسوزی ممکن است کار دستتان دهد. با کودک صحبت کنید و آنچه موجب ترس او شده را باهم کشف کنید. شاید در همین کشف و شهودها تازه بفهمید تنها نگرانی کودک این است که نمی تواند کاپشنش را تنش کند. خب این را می توانید با هم تمرین کنید و به او بگویید اگر به مشکلی برخورد معلم آنجاست و می تواند کمکش کند. در برابر گریه های کودک مقاومت نشان دهید مثلا دوباره برنگردید و او را بغل کنید. حتی اگر برای شما هم سخت است که گریه های فرزندتان را ببینید هیچ وقت بدون خداحافظی او را ترک نکنید.

زمان و مکانی برای تکالیف تعیین کنید

برخی والدین خود را مسئول کامل انجام تکالیف می دانند؛ به صورتی که در زمان انجام تکالیف بالای سر دانش آموز حضور دارند، زمان شروع انجام تکالیف را تعیین و راهنمایی های زائدی ارائه می کنند. هر چند لازم است والدین به ویژه در سال های اول دبستان و آمادگی با نظارت خود برنامه ریزی و مسئولیت پذیری را به کودک آموزش دهند، اما برخی والدین به اشتباه این مسئولیت را خود برعهده می گیرند، بنابراین نمی توانند احساس مسئولیت در قبال انجام تکالیف را به فرزند خود یاد دهند. به طوری که اگر یک روز مادر حضور نداشته باشد کودک اصلا به یاد هم نخواهد آورد که باید تکالیفش را انجام دهد. بهتر است از همین حالا جایی را برای انجام تکالیف اختصاص دهید. فرقی نمی کند روی میز آشپزخانه باشد یا در اتاقش اما تا آنجا که امکان دارد خودتان را هنگام انجام تکالیف در دسترس قرار دهید به خصوص در مورد بچه های کوچک تر. ممکن است در حال آشپزی یا خواندن روزنامه باشید اما در عین حال باید حواستان به روند انجام تکالیف باشد.

از او درباره اتفاقات مدرسه بپرسید

وقتی با فرزندتان به خانه برمی گردید از اینکه در مدرسه چه کارهایی کرده، سؤال کنید و از او بخواهید روزش را برایتان تعریف کند. بهتر است با معلم فرزندتان صحبت کنید تا بفهمید کودکتان بیشتر از چه چیزی در کلاس خوشش می آید که بتوانید آن را در خانه اجرا کنید.